DEPRESJA – to choroba cywilizacyjna, złożona i trudna do konkretnego zdiagnozowania. To grupa różnych zaburzeń zarówno psychicznych jak i fizycznych a obniżony nastrój: smutek, przygnębienie, niska samoocena, niezdolność do przeżywania przyjemności to tylko niektóre z nich.
DEPRESJA – nie zna płci, wieku, rasy, pochodzenia. Na depresję chorują kobiety, mężczyźni, osoby starsze, kobiety po porodzie, dzieci i młodzież. W przypadku dzieci i młodzieży depresja ma niestereotypowy przebieg. Zachorowania w tej grupie wiekowej rosną lawinowo.
DEPRESJA – to wciąż choroba wstydliwa, co powoduje blokadę, nieuzasadniony wstyd przed zwróceniem się o pomoc do lekarza psychiatry, czy podjęciem leczenia. To często również brak zrozumienia, akceptacji wśród bliskich. Jak często słyszymy tzw. dobre rady w stylu: weź się w garść, nie pieść się, zrób coś ze sobą-weź kąpiel, pobiegaj, idź na spacer, ogarnij się, nie leń się, pozbieraj się i inne. Na depresję nie pomogą dobre rady. Nie udzielaj dobrych rad – powoduje to zwiększenie poczucia winy, zmniejszenie samooceny, wycofanie, osamotnienie (pogorszenie stanu zdrowia psychicznego i fizycznego).
Zamiast udzielać dobrych rad wspieraj emocjonalnie, rozmawiaj , interesuj się, zapytaj co się dzieje? Jak możesz pomóc? Gdy zauważysz coś niepokojącego namów na wizytę u lekarza.
Depresję leczy się farmakologicznie lekami przeciwdepresyjnymi i psychoterapią. Czas leczenia dla każdego jest indywidualny. To nie wstyd zwrócić się o pomoc do lekarza. W Polsce 8 mln ludzi cierpi na depresję lub stany depresyjne z czego tylko 1,5 mln jest zdiagnozowanych i leczonych.
PAMIĘTAJ!
DEPRESJA JEST CHOROBĄ, KTÓRĄ DA SIĘ WYLECZYĆ I TRZEBA LECZYĆ.
PROSZENIE O POMOC JEST OZNAKĄ SIŁY, A NIE SŁABOŚCI KAŻDY Z NAS BEZ WZGLĘDU NA WIEK, WYKSZTAŁCENIE I PŁEĆ POTRZEBUJE CZASEM POMOCY DRUGIEGO CZŁOWIEKA.
KRYZYSY SĄ NORMALNYMI ETAPAMI ROZWOJU W ŻYCIU. TWOJE ZDROWIE I ŻYCIE JEST ZAWSZE NAJWAŻNIEJSZE NIE JESTEŚ SAM/SAMA
